Kilka lat temu – z autodiagnozą wyjałowienia twórczego – szukałam dla siebie specjalistycznego wsparcia. Wtedy odkryłam, że nie ma takiego kogoś, kto troszczyłby się o kondycję emocjonalno-duchową (bo te aspekty wymagały wtedy u mnie najpilniejszego zaopiekowania) artystek. Kogoś, kto doskonale rozumiałby nasze potrzeby, lęki i marzenia, nasz sposób pojmowania świata i siebie w nim, specyfikę naszej pracy. Zostałam sama i zaczęłam z tym pracować. Wyruszyłam w podróż w głąb siebie, podczas której otrzymywałam wskazówki gdzie kierować kolejne kroki i kogo prosić o wsparcie. Ten proces złożył się na swoistą, transformacyjną „terapię artystki”. Wszystkie wglądy, które zdobyłam i narzędzia, które poznałam uzdrawiając siebie, służą mi dzisiaj w pracy z innymi artystkami i twórczyniami. „Ty czujesz to, co czuję ja.” – usłyszałam niedawno podczas sesji od pewnej artystki. Tak, i dlatego mogę Ci prawdziwie pomóc.-